- Zostaw ją! - wrzasnęła.

- Dziękuję. - Adela wyglądała na bardziej przygnębioną niż wdzięczną.
Czy naprawdę sądzi pani, że zszokowały mnie słowa Amy?
próbowała jej go odebrać! Nie miała wątpliwości, że doktor
on płacze, czy się śmieje, ale bez względu na to, co miały
cichutko, gdy dziewczynka przebiegła przez pokój. - Cześć,
- Och! - westchnęła dziewczyna, po części ze wstydu, a po części z wdzięczności.
dowiedziała o matce Glorii w ciągu minionych tygodni. Oglądała wiadomości telewizyjne, czytała gazety i cały czas zastanawiała się, co naprawdę znaczyło być córką Hope St. Germaine. Przez wszystkie te lata Gloria miała prawo się bać.
- Ile mam czasu?
że to niemiłe dziecko?
- MoŜe to nie pora, Ŝeby ci przypominać - zaczęła Alli - ale na ten
Stał naprzeciwko niej - sięgnął po ręcznik, który zaraz odrzucił.
w tym samym miejscu!
niecierpliwi. - Czy uważa mnie pani za potwora?
- AŜ przyjemnie popatrzeć - mówiła Alli do Eriki kończąc ją czesać. - Twój
ochrona danych osobowych